مراکز نگهداری حیوانات آزمایشگاهی
کشور ما در سال‌های اخیر رشد قابل قبولی در علوم زیست‌پزشکی داشته است اما این رشد متناسب با توسعه زیرساخت‌ها نبوده است. یکی از محدودیت‌های اصلی در توسعه این شاخه از علوم در کشور ما نبود مراکز نگهداری و پرورش حیوانات آزمایشگاهی استاندارد و کافی و دسترسی نداشتن پژوهشگران به مدل‌های حیوانی بیماری‌ها است. بر اساس نتایج بررسیهای انجام شده، نسبت مطالعات انجام شده در سطحin vivo نسبت به in vitro در ایران درمقایسه با کشور های پیشرفته خیلی پایین تراست. در واقع، بیش از 85 درصد از مطالعات سلولهای بنیادی و مهندسی بافت که طی سال های 1387 تا 1390 در ایران انجام شده در محیط آزمایشگاه و فلاسک کشت بوده واین نتایج در شرایط واقعی، یعنی در بدن جاندار به تائید نهایی نرسیده اند (Stem Cell Rev. 2012;8:629-39). در مجموع، محدودیت در استفاده بهینه از حیوانات آزمایشگاهی، یک گلوگاه برای توسعه علمی کشور است و برنامه‌ریزی برای رفع این محدودیت، یک ضرورت در سیاستگذاری علمی کشور به شمار می‌آید.
یکی از علل عدم توسعه آزمایشگاه‌های حیوانات در کشور، نداشتن دانش فنی مدون برای طراحی چنین فضاهایی است. به عنوان مثال، نگرانی از بابت انتشار بوی نامطبوع و عوامل بیماری‌زا باعث شده است در بسیاری دانشگاه‌ها فضای مناسب برای احداث چنین مراکزی اختصاص داده نشود. حال آنکه با مکان‌یابی صحیح و طراحی مناسب فضا و استقرار تجهیزات لازم می‌توان این مشکلات را برطرف نمود. در مواردی نیز که دانشگاه‌ها اقدام به اختصاص فضا و ساخت چنین مراکزی نموده‌اند به دلیل عدم رعایت استانداردها و الزامات علمی، این مراکز کارایی مطلوب را ندارند و عملا از منابع موجود استفاده بهینه نشده است.
تیم علمی شرکت سبز با ارائه خدمات مشاوره‌ای زیر می‌تواند هزینه و زمان راه‌اندازی این مراکز را به حداقل می‌رساند و با توجه به منابع موجود این امکان را فراهم می‌آورد تا طراحی و ساخت این مراکز منطبق بر استانداردهای بین‌المللی باشد:
- مکان‌یابی برای تاسیس مرکز
- طراحی نقشه فضا مطابق با استانداردها و بر اساس نیاز کاربران
- نظارت بر مراحل ساخت
- مشاوره جهت خرید تجهیزات مورد نیاز